دَر زندگی یِک وَقتهایی پیش مییاد ؛
که حِس میکُنی بایَد سَرت را بُگذاری زَمیـטּ وَ بمیرے ....
اَما نَمیمیرے وَ فَقَط آه میکشی !
بَراے دَردهایی کِه نَمی تواטּ به کَسی گُفت ،
کِه ایـטּ خیلی بَدتَر از مُردטּ است ...!!!
نظرات شما عزیزان:
ϰ-†нêmê§ |